بیستم شهریور ماه 1380 بود که امواج رسانه های استکباری خبر از حملات تروریستی یازده سپتامبر یا به عبارتی "ناین، ایلون" را در همه جای عالم پراکنده کردند. رسانه هایی که مصلحت صاحبان زر و زور اقتضاء می کند که رسانه های تحت سلطه آنها اسلام را مساوی تروریسم و آمریکا را مظهر حقوق بشر و دموکراسی نشان دهد.[2].

این حملات تروریستی آغاز گر تحولات وسیعی تا به امروز در منطقه گشته است. حملاتی تروریستی– نمایشی[3] که تا کنون آمریکا بهره بردار اصلی آن، میلیاردها دلار از کنار آن سود برده است. چه از طریق دست اندازی به منابع عظیم انرژی در منطقه[4] و چه از طریق فروش سلاحهای گوناگون به کاربرده شده به دولتهای عربی در این فضا.[5]

در این مورد می توان اعتراض برخی کارخانجات اسلحه سازی اروپا به فروش سرسام آور انواع سلاحهای سبک و سنگین در ابعاد مختلف به دولت سعودی از سوی دولت های آمریکایی را مثال زد، که دقت در این معاملات پرده از پشت صحنه جنایات سعودی ها در منطقه و حملات اخیرشان به یمن را بر می دارد. [6]

تجاوز فضولی

از ابتدای حملات 11 سپتامبرتا به امروز که فروردین 1394 را طی می کنیم؛ منطقه غرب آسیا شاهد تحولات تلخ و شیرینی بوده است که وجه مشترک همه این تحولات یک مسأله بوده است: "آمریکا". این کشور به بهانه تأمین امنیت و منافع ملی که آنرا در خارج از مرزهای خود تعریف کرده است[7]؛ و نیز مبارزه با تروریسم[8]تاکنون به کشورهای افغانستان، عراق، پاکستان و سوریه، یا حمله مستقیم کرده است یا بواسطه ناتو این کشورها را به خاک و خون کشیده است. که البته بهانه این وحشی گریها، مبارزه با تروریسم بوده است[9].

طرفه اینکه چنانچه به دقت بررسی کنیم در می یابیم که گروههای تروریستی از قبیل: القاعده، طالبان، جبهه النصره و داعش و . . . را همین دولتمردان و دولتزنان آمریکایی بوجود آورده اند[10].

جبهه عبری

در کنار وقایع فوق الذکر دولت آمریکا به طور مستقیم از حملات وحشیانه رژیم کودک کش اسرائیل به حزب الله و نوار غزه حمایت کرده است. آمریکائیها به صراحت بارها گفته اند امنیت اسرائیل امنیت آنهاست[11].که این همان سیاست "یک بام و دو هوا"[12] می باشد:

الف) اقدام به اشغال، خونریزی و قتل عام غیر نظامیان در کشورهای همجوار ایران به بهانه مبارزه با تروریسم و ب) حمایت از تروریسم، کودک کشی و جنایات جنگی به بهانه حمایت از امنیت اسرائیل.

اما آنچه عایدشان شده همیشه عکس مطلوب آنها بوده است[13].رژیم سفاک صهیونیستی با تجاوز جولای 2006 که به جنگ 33 روزه مشهور شد در صدد بود تا حزب الله را خلع سلاح کند. اما آنچه رخ داد نه تنها خلع سلاح نبود بلکه افزایش محبوبیت سید حسن نصرالله به عنوان محبوبترین رهبر عربی باعث شدتا این جنبش توان تولید موشکها و انواع سلاحهای سنگین را بدست بیاورد.

در جنگ 22 روزه هدف نابودی دولت قانونی حماس که تازه رأی قابل توجهی از مردم فلسطین دریافت کرده بود، عنوان شد. اما بعد از گذشت22 روز حماسه آفرینی ساکنان غزهدر سال 2008 – 2009 میلادی، رژیم تا بن دندان مسلح دست از پا کوتاه تر به مواضع قبلی خود عقب نشینی کردند تا ظرف دو سال از دو جبهه مقاومت شکست خورده باشند[14].

هنوز عرق شرم شکست آنها خشک نشده بود که مجدد در سال 2012 به غزه حمله کردند. ولی این بار 8 روز بیشتر دوام نیاوردند[15]. در این رهگذر آنچه برای رژیم "عبری" سخت می آمد اتحاد و نزدیک شدن حماس با جمهوری اسلامی ایران بود که از جولای سال 2006  روز به روز در عرصه نظامی بیشتر نمود پیدا می کرد. در حالیکه در میدان عمل این ایران بود که در همه حال از خط مقاومت دفاع می کرد؛ و این برای دولتهای عربی هم بسیار سخت شده بود.

در نهایت در سال 2014 به پیشنهاد و تأمین هزینه های جنگ از سوی دولتهای عربی و تحریک آمریکا، اسرائیل مجدد دست به حملات احمقانه زد؛ تا شاید با شکست غزه نوار بیداری اسلامی تشکیل شده در منطقه را پاره کند که این بار هم نتیجه عکس داد و  سرزمین های اشغالی، طعم نا امنی و بوی باروت را بخوبی احساس کرد و این بیم که شاید کرانه باختری هم روزی مسلح شود نیز چشمان خواب زده صهیونیستها را بیدار کرد[16].

با توجه به توضیحات بالا  خواهیم دید که از پایان آخرین جنگ غزه تا کنون صدایی از رژیم مضمحل اسرائیل شنیده نشده استکه در نتیجه همه این تجاوزات و تحریکات؛ "جبهه عبری" تحت حمایت اعراب و ایالات متحده یعنی اسرائیل غاصب از همیشه ضعیفتر شده است.

اسرائیلی که دورانی از او به عنوان قویترین نیروی نظامی منطقه نام برده می شد، اکنون حتی در یک جنگ 8 روزه هم توان مقابله با "حماس" را ندارد. این حقیقت البته از چشم سردمداران سرمایه دار صهیونیستی آمریکایی که قدرت اصلی در دنیای امروز به حساب می آیند[17]؛ پنهان نمانده است. که به عقیده ما برای آن گزینه ای در "آب پیاز" خوابانده اند.

جبهه عربی

اما آنچه امروز در منطقه رخ داده است، این است که بعد از جنگ هشت ساله عراق علیه ایران؛ این برای اولین بار است که یک کشور مستقیما به تمامیت ارضی کشور دیگری تجاوز می کند. البته تفاوت این تجاوز با حملات نیروهای آل سعود به تظاهر کنندگان بحرینی در این است که اولا: در آن فقره عربستان بنا به در خواست آل خلیفه به میدان آمدند و مردم مقابلشان کاملا بی دفاع و دست خالی بودند، ثانیا: نیروهای سعودی بعنوان کمک در میان نیروهای آل شیخ قرار گرفتند و به نحوی از طرف قوه حاکمه در بحرین حضور داشتند.

اما تجاوز به یمن نه تنها به درخواست دولت یمن نبوده است که اولا: اساسا دولت و سیستم حاکمیتی قابل اقبال مردمی در یمن مستقر نبوده است و حوثی ها و انقلابیون یمن نیز دست خالی نبوده و نیستند.ثانیا: ارتش و حوثی ها در حال حاضر با اتحاد در صف انقلاب یمن ایستاده اند و به نحوی سیستم یکپارچه حاکم در یمن بشمار می روند. از این جهت آینده ای نامعلوم برای عربستان متصور هستیم.

عربستان سعودی و دولتهای عربی در کشتار مردم عراق و سوریه به دست گروه‌های تروریستی مستقیما نقش داشته اند. شاهد این مدعا را می توان حمایت از سرکرده های گروه‌های تروریستی متجاوز در سوریه و عراق عنوان کرد[18]. مضافا این که رهبران جبهه النصره، ارتش آزادی بخش و داعش را در نشستهای اتحادیه عرب و دیگر مجامع رسمی عربی و بین المللی به عنوان نماینده رسمی سوریه می پذیرفتند[19].

چه کسی است در دنیا که امروز نقش موثر عربستان سعودی در تشکیل گروههای افراطی اسلام گرا را انکار کند؟!پاکستان با پشتوانه مالی و فکری آل سعود اقدام به تأسیس مدارس علمیه با محوریت نشر تفکر وهابیت کرده است[20]. پشتیبانی مالی آل سعود است که توان مقابله به گروههای تروریستی در عراق و سوریه داده است.

امروز دست عربستان در کشتار مردم بی گناه سوریه و عراق آلوده است. گروه افراطی طالبان و القاعده را عربستان به حمایت آمریکا ایجاد کرده بودند. از همه این گزاره ها که گذر کنیم مکتب فکری این گروه های مدعی اسلام به آل سعود از همه نحله های فکری مسلمانان در سراسر دنیا نزدیکتر است.

امروز پرونده عربستان با جنایات و حمایتهای بی دریغ مالی و معنوی از گروههای تروریستی ننگین است. اگر دیروز در جنگ حزب الله لبنان با اسرائیل در دفاع مقدس 33 روزه مفتیان وهابی آل سعود فتوا در تحریم حزب الله می دادند؛ یا اگر سکوت مرموز عربستان سعودی در نبرد 22 روزه رژیم کودک کش اسرائیل علیه مردم بی پناه غزه همگان را در تعجب فرو برده بود، واین سوال را در اذهان زنده می کرد که : مگر عربستان ادعای "أم القراء" جهان اسلام را ندارد؟! و نیز  اگر زمزمه های شنیده شده در ایام جنگ 8 و 55 روزه مبنی بر اینکه اسرائیل به فرمان و با هماهنگی آل سعود به سرزمین خون و مقاومت "غزه" حمله کرده است؛ انسان را حیران می ساخت.

هدف مشترک این دو جبهه

 اما دیگر امروز چنین شک و شبهه ای در ذهن باقی نمی ماند بلکه یقین داریم که عربستان سعودی با به میدان آمدن علنی در صحنه های ظلم و تجاوز در سوریه و عراق و حمایت همه جانبه در سرنگونی حکومتهای مردمی سوریه و عراق و یا تجاوز مستقیم اخیر به تمامیت ارضی یمن در مقابل خواست مردمی یمن مبنی بر ایجاد حکومتی مردمی و مشروع؛ بازیگر اصلی برای سیاستهای استکباری آمریکا شده است.

توضیح اینکه معتقدیم امروز مهره روی نیمکت آمریکا"جبهه عربی" که روزگاری ذخیره اسرائیل بوده است، با زوال مهره اصلی یعنی "جبهه عبری"، امروز رسوا و عیان به میدان آمده است. البته این سرمایه داران صهیونیست هستند که آمریکارا اداره می کنند[21] و شک در این مطلب بلاهت می خواهد. اما در میدان عمل و وجود خارجی نیاز به مهره ای عملیاتی است. روزگاری رژیم اشغالگر صهیوینستی و در حال حاضر آل سعود؛ آل یهود، آل سعود.

زمانی که مذاکرات در ژنو یا به پایان رسید، جان کری وزیر امور خارجه آمریکا بلافاصله به عربستان سعودی سفر می کند[22] و با همتای خود "سعود الفیصل" جلسه و نشست مطبوعاتی ترتیب می دهد؛ و در این نشست مسأله مهم مطرح شده مباحث "هسته ای ایران" بوده است و یا باراک اوباما در مصاحبه مطبوعاتی خود می گوید با عربستان سعودی صحبت کرده ام و به آنان اطمینان خاطر داده ام[23].

این رفت وآمد و رسمی کردن مسأله ی هسته ای ایران برای عربستان سعودی به معنای گشودن جبهه جدید علیه ایران در کنار جبهه صهیونیستی است. از ابتدای مذاکرات هسته ای در دولت یازدهم آمریکائی ها به تناوب از منافع متحدان منطقه ای و فرا منطقه ای خویش صحبت به میان می آوردند. دلقک صهیونیستی[24] به کنگره آمریکا می رود و کری هم به سرزمین حجاز.

این دو متحد منطقه ای و فرا منطقه ای که منافعشان را در مذکرات هسته ای می جویند[25]، امروز نقش برابری را در تحولات منطقه ای بازی می کنند. عربستان سعودی سر مست از واگذاری"جوله های" منطقه ای از جانب آمریکا به آنها مشغول ایفای وظایف است. اسرائیل هم از طرفی در حال "سیاه بازی" بین میز مذاکرات، کنگره و اوباما.

این دو نقش یعنی:  "ممانعت" از پیشروی خط بیداری اسلامی در منطقه غرب آسیا و شمال آفریقا و در نهایت حذف جریان ممتد مقاومت ملتها در برابر استکبار، به وسعت غرب آسیا تا آفریقا؛ از سوی عربستان، و "تخریب" چهره الگوی اسلامی- انقلابی و"تضعیف"قدرت نفوذ و پیشرفت علمی ایران از طریق توافقی ضعیف و ترحم آمیز هسته ای که از رهگذرآن خللی درتمدن سازی نوین اسلامی اتفاق بیفتد؛ از سوی اسرائیل، به وضوح در حال اتفاق و رؤیت است.تمدن سازیی که با انقلاب اسلامی ایران توسط امام خمینی امیدی را در دل‌های مسلمانان، در اقطار عالم زنده کرد[26].

نتیجه گیری

در پایان چند سوال اساسی؛ آل یهود دستش به خون چه کسانی آلوده نشده است که آل سعود در این چند سال به آنها آلوده نشده باشد؟

منافع متحدان منطقه ای آمریکا یعنی آل سعود و آل یهود در عرصه بین المل در کدام قسمت از شالوده تفکر "تمدن سازی نوین اسلامی" ایران در پای میز مذاکره جمع شدنی است؟گسترش خط بیداری اسلامی بیشتر از همه چه کسانی را نگران کرده است؟ انفعال سیاسی موجود در وزارت خارجه در مورد تحولات اخیر یمن و جبهه جدید عبری تا چه زمانی ادامه خواهد داشت؟

محسن زاده